87 | PICHAUD Claire (1935-2017)

Geboren: 28 september 1935, Frankrijk
Overleden: 26 januari 2017, Parijs
Rustplaats: Cimetière du Père-Lachaise, divisie 87

Stem van het spirituele chanson

Marie Claire Pichaud begon haar artistieke leven als zangeres en auteur van geestelijk geïnspireerde liederen. In de jaren 1950 schreef en vertolkte ze poëtische, bijbels geïnspireerde chansons zoals:

• Il y a un soir, il y a un matin

• Pardon

Haar werk ademde een diepgaande spiritualiteit, een ingetogen vorm van religieuze of existentiële beleving die sterk resoneerde in de sfeer van het Franse naoorlogse chanson spirituel. Haar stem was warm, helder en gedragen door een oprechte bezinning op woorden en stilte.

Een leven van liefde en literatuur

Vanaf 1960 deelde zij haar leven met Jocelyne François, schrijfster en dichteres, die in 1980 bekroond werd met de Prix Femina voor haar roman Joue-nous España. De liefde tussen de twee vrouwen was diepgaand en duurzaam, en vormt een terugkerende krachtlijn in het literaire werk van François. Claire Pichaud keert er terug onder verschillende namen — Sarah, Mathilde, Élisabeth — als muze, geliefde, spiegel en stille aanwezigheid.

Hun partnerschap, zowel persoonlijk als intellectueel, was bijzonder in een tijd waarin lesbische relaties zelden openlijk besproken werden in de literaire wereld. Samen bouwden zij aan een leven waarin kunst, poëzie, muziek en liefde naadloos in elkaar overvloeiden.

Van stem naar penseel

In de loop der jaren legde Claire Pichaud de muziek terzijde om zich volledig te wijden aan de schilderkunst. Ze werkte onder de naam Claire Pichaud, en ontwikkelde een beeldtaal die vermoedelijk even verfijnd en innerlijk geladen was als haar vroege chansons.

Ook hier bleef ze trouw aan de poëzie: ze zette gedichten van René Char op muziek, de dichter met wie Jocelyne François een vriendschapsband onderhield. Haar oeuvre ademt een stille intensiteit, een luisterende blik op de wereld.

Laatste rustplaats van een dubbele erfenis

Claire Pichaud overleed op 26 januari 2017. Ze werd bijgezet in divisie 87 van het Cimetière du Père-Lachaise, dicht bij het crématorium — een plek waar velen uit de kunstwereld hun laatste rustplaats vonden. Haar leven verenigde meerdere kunstvormen: muziek, beeld, literatuur, en liefde. Ze staat niet in de grote catalogi, maar leeft voort in de muziek die ze schreef, de schilderijen die ze naliet, en de romans waarin ze voor altijd door Jocelyne François wordt bemind.

“Il y a un soir, il y a un matin.”

De woorden uit haar lied resoneren als een samenvatting van haar bestaan. Claire Pichaud was een vrouw van innerlijke diepgang, tederheid, creativiteit en trouw. Haar naam mag zacht klinken — maar wat zij achterliet, galmt nog steeds.