Philippe Gaubert (1879–1941) was een invloedrijke Franse fluitist, dirigent en componist, die een prominente rol speelde in het Franse muziekleven tussen de twee wereldoorlogen. Geboren in Cahors, Zuidwest-Frankrijk, was Gaubert een getalenteerde fluitist die zijn muzikale opleiding voortzette aan het Conservatoire de Paris, waar hij later zelf als professor fluit zou werken.
Gaubert had een indrukwekkende carrière als fluitist bij de Opéra de Paris en werd in 1919 benoemd tot drie belangrijke functies: professor fluit aan het Conservatoire de Paris, chef-dirigent van de Parijse Opéra, en chef-dirigent van het Orchestre de la Société des Concerts du Conservatoire. Hij was een centraal figuur in de Franse muziekwereld en werkte samen met beroemde componisten en musici van zijn tijd.
In 1907 speelde hij een belangrijke rol in de eerste uitvoering van Maurice Ravels Introductie en Allegro voor harp, fluit, klarinet en strijkkwartet. Als dirigent wordt zijn opname van de Symfonie in D mineur van Franck bijzonder gewaardeerd.
Gaubert was ook een componist, vooral voor de fluit, hoewel zijn werk niet als baanbrekend werd beschouwd. Zijn composities, die beïnvloed waren door Franck, Ravel en Debussy, waren rijk aan melodie en harmonie. Zijn opera Naïlaging in 1927 in première en werd opgevoerd in de Opéra van Parijs. Daarnaast componeerde hij verschillende balletten en andere orkestwerken.
In 1941 overleed Gaubert aan een beroerte in Parijs. Zijn vriend, journalist Jean Bouzerand, overtuigde de stad Cahors om in de jaren '30 een openbare tuin ter ere van hem aan te leggen, gelegen nabij de rivier de Lot.
Zijn nalatenschap blijft voortleven in de Franse muziektraditie, zowel door zijn werk als fluitist en dirigent, als door zijn composities, die zijn gevoeligheid voor melodie en harmonie reflecteren.
