Ik herinner me dat Hilke en ik een ongeluk hebben gezocht naar dit graf. Maar zie daar!
16 mei 1773 – 23 maart 1818
Nicolas Isouard was een Maltese componist die naam maakte in het Parijse muziekleven van het begin van de 19e eeuw. Geboren in Porto Salvo, Valletta, studeerde hij muziek bij Francesco Azopardi in Rabat of Mdina, en vervolmaakte zijn opleiding in Palermo bij Giuseppe Amendola en in Napels bij Nicola Sala en Pietro Alessandro Guglielmi — belangrijke vertegenwoordigers van de Napolitaanse school.
In 1795 werd hij benoemd tot organist van de Sint-Janscokathedraal (San Giovanni di Malta) in Valletta, de Conventuele Kerk van de Orde van Sint-Jan. Toch was het in Parijs waar hij zijn ware roeping vond. Daar vestigde hij zich als vrij componist en raakte bevriend met Rodolphe Kreutzer. Samen schreven zij onder meer Le petit page ou La prison d’état(1800) en Flaminius à Corinthe (1801).
Onder het pseudoniem Nicolò of Nicolò de Malte werd hij al snel een geliefde componist binnen het genre van de opéra comique. Hij boekte succes met werken als Michel-Ange (1802) en L’intrigue aux fenêtres (1805). In totaal schreef hij meer dan 45 opera’s, waarvan zo’n dertig voor het Théâtre de l’Opéra-Comique. Zijn stijl werd geprezen om haar charme, melodische elegantie en theatrale doeltreffendheid.
Naast opera's componeerde Isouard ook missen, motetten, cantates, romances, duo’s en andere vocale werken. Zijn muzikale erfgoed werd voortgezet door zijn dochters: Sophie-Nicole (geb. 1809), componist van romances, en Annette-Julie (1814–1876), pianist en componist. Zijn broer Joseph Isouard (1794–1863) was zanger, operaregisseur en later inspecteur van historische monumenten in Rouen.
Nicolas Isouard overleed in Parijs op 23 maart 1818 en werd begraven in de kerk Notre-Dame-des-Victoires.
