Frans pianist, componist, pedagogue en musicograaf
Geboren op 16 juli 1816 in Clermont-Ferrand
Overleden op 17 januari 1898 in Parijs
Loopbaan: Vanaf 1827 studeerde hij aan het Conservatoire de Paris, waar hij werd opgeleid door onder anderen Zimmerman (piano), Dourlen (harmonie), Halévy (fuga) en Le Sueur (compositie). Hij behaalde in 1832 de eerste prijs piano, werd assistent solfège in 1837 en volgde in 1848 Zimmerman op als professor piano.
Invloedrijk docent: Marmontel onderwees een indrukwekkende lijst studenten, waaronder Bizet, Debussy, Albéniz, Diémer, d’Indy, Paladilhe, en vele anderen die de Franse muziekscene van de late 19e en vroege 20e eeuw mee vormgaven.
Publicist en musicograaf: Hij schreef talrijke pedagogische werken (bijvoorbeeld L’Art de déchiffrer, École élémentaire de mécanisme) en musicografische studies zoals Les Pianistes célèbres, Symphonistes et virtuoses, en Histoire du piano et de ses origines.
Pedagogische erfenis: Zijn methoden en schrijfsels beĂŻnvloedden generaties pianisten en vormden de basis voor veel conservatoriumonderwijs in Europa.
Nalatenschap: Hij bleef leraar tot aan zijn dood en was een sleutelfiguur in de ontwikkeling van Frans pianospel in de 19e eeuw.
Frans pianist, componist en muziekpedagoog
Geboren op 22 november 1850 in Parijs; overleden op 23 juli 1907
Achtergrond: Zoon en leerling van Antoine‑François Marmontel
Loopbaan: Hij behaalde een prijs in de Prix de Rome van 1873. Van 1875 tot 1881 was hij repetitor solfège aan het Conservatoire; later werd hij tweede koordocent aan de Opéra de Paris. Vanaf 1901 gaf hij pianoles (voor vrouwen) aan het Conservatoire, waar hij leerlingen had als Marguerite Long, Magda Tagliaferro en Robert Casadesus.
Werk: Componist van meer dan 150 pianostukken (o.a. walsen, capriccio's, nocturnes) en schrijver van pedagogische methoden. Zijn werk werd gewaardeerd door vakgenoten als Reynaldo Hahn en Mel Bonis, die er stukken aan opdroegen.
Antoine‑François Marmontel en zijn zoon Antonin waren onmiskenbare pijlers in het Franse muziekleven van de 19e en vroege 20e eeuw. De vader was een toonaangevende pedagoge, componist en musicograaf, en de zoon gaf deze traditie door in klaslokalen van het Conservatoire en de Opéra. Beiden lieten een rijk nalatenschap na in hun geschreven werk, onderricht en muzikale creaties.
