Paul Eugène Jean Laurent Satias (1860–1916) was een Franse componist, pianist en mogelijk ook pedagoog, actief in het fin de siècle van de Franse muziek. Hoewel zijn naam vandaag de dag zelden klinkt, behoorde hij tot de generatie componisten die opereerden in de schaduw van de groten als Fauré, Saint-Saëns en Massenet, en die meebouwden aan het rijke muzikale landschap van de Derde Franse Republiek.
Satias werd geboren in 1860 en leefde in een tijd waarin Parijs het bruisende hart was van muzikale vernieuwing én academische strengheid. Over zijn opleiding is weinig met zekerheid bekend, maar het is aannemelijk dat hij studeerde aan het Conservatoire de Paris, zoals gebruikelijk voor veel Franse componisten van zijn generatie. Daar zou hij onderricht kunnen hebben gekregen van invloedrijke figuren zoals Jules Massenet of Théodore Dubois.
Zijn werk bestond vermoedelijk uit pianomuziek, vocale composities en salonstukken, genres die in de tijd zeer geliefd waren bij het Parijse publiek en de hogere burgerij. De muziek van Satias zal waarschijnlijk elegant, lyrisch en klassiek georiënteerd zijn geweest — in lijn met de smaak van de belle époque.
Er zijn geen aanwijzingen dat hij grote opera’s schreef of internationale faam verwierf. Maar net als veel vakbekwame tijdgenoten leverde hij waarschijnlijk zijn bijdrage aan het muziekleven door optredens, compositieopdrachten, en mogelijk onderwijs.
Paul Satias overleed in 1916, midden in de Eerste Wereldoorlog, op een moment dat de Franse cultuur en samenleving diep onder druk stonden. Hij werd begraven op de begraafplaats Père Lachaise, tussen tijdgenoten van grotere en kleinere naam. Zijn graf is een stille herinnering aan de vele musici die de Franse muziekcultuur op de achtergrond hebben gedragen — zonder fanfare, maar met toewijding en vakmanschap.
&media=https://pere-lachaise.nl/media/com_mtree/images/listings/o/2838.jpg){kind=link}