45 | DAUMIER, Elisabeth HUGON, dite Sophie (1938-2003)

Geboren: 24 november 1938, Boulogne-sur-Mer, Frankrijk
Overleden: 31 december 2003, Parijs, Frankrijk
Echte naam: Élisabeth Hugon
Artiestennaam: Sophie Daumier
Rustplaats: Cimetière du Père-Lachaise, Parijs (divisie 45)

Van balletschool tot cabaretpodium

Sophie Daumier werd geboren als Élisabeth Hugon en groeide op met een passie voor dans. Ze begon haar carrière als ballerina en danste als jong meisje in Parijs. Haar talenten bleven niet onopgemerkt, maar het zou uiteindelijk het cabaret en het toneel zijn waarin ze zich volledig kon ontplooien. In de jaren 1950 en '60 stapte ze over naar het acteren en werd al snel bekend in het Parijse variétécircuit — met een stijl die charmant, sprankelend en ondeugend was.

Samenwerking en succes met Guy Bedos

In de jaren 1960 vormde ze een professioneel én persoonlijk koppel met de komiek Guy Bedos. Samen vormden zij een legendarisch duo in de Franse humoristische sketchwereld. Hun optredens in het music-hall en op televisie werden razend populair. Ze speelden vaak liefdeskoppels in scène, waarbij Sophie Daumier de rol van slimme, speelse, soms sarcastische vrouw perfect belichaamde tegenover de ironische Bedos.

Sketches zoals "La Drague" (over een ongemakkelijke flirt) of "La Résidence secondaire" behoren tot de klassiekers van het Franse cabaret en maakten haar geliefd bij een breed publiek.

Film en televisie

Hoewel ze het meest bekend werd van haar toneel- en cabaretoptredens, speelde Sophie Daumier ook in diverse films, zoals:

• Les Parisiennes (1962)

• Dragées au poivre (1963)

• Cherchez l’idole (1964)

Haar acteerwerk was doorgaans lichtvoetig en muzikaal van toon, met de nadruk op komedie, dans en charme. Ze was een figuur die het publiek deed lachen, maar ook raakte door haar timing, expressiviteit en warmte.

Een stille strijd

Haar leven nam een tragische wending toen ze gediagnosticeerd werd met de ziekte van Huntington, een erfelijke neurologische aandoening die langzaam het zenuwstelsel aantast. De aandoening noopte haar tot een vroegtijdig afscheid van het podium en een teruggetrokken leven. Ze sprak er weinig over in het openbaar, maar haar ziekte liet een diepe indruk na bij haar collega's en bewonderaars.

“Elle faisait rire sans jamais se forcer.”

Sophie Daumier overleed op oudejaarsavond 2003, op 65-jarige leeftijd. Haar dood was een verlies voor de Franse cultuurwereld, maar haar lach, haar sprankelende ogen en haar sketches blijven bestaan in het collectieve geheugen.

Ze ligt begraven op Père-Lachaise, tussen de groten van theater, muziek en film — een terechte plek voor een vrouw die de kunst van het lachen tot een subtiele, menselijke vorm wist te verheffen.